Pierwsze pojazdy napędzane parą (1769-1830) Powóz parowy konstrukcji Richarda Trevithicka stosowany w Londynie z 1802 Lokomotywa Trevithicka Rakieta Stephensona Lokomotywa Johna Blenkinsopa z 1812 Pojazd Siegfrieda Marcusa z 1889 Ford Model T z 1911 Jednak pierwszym udokumentowanym pojazdem napędzanym silnikiem cieplnym był parowy wehikuł francuskiego inżyniera wojskowego, Nicolasa-Josepha Cugnot, zbudowany w 1769.Pojazd Cugnot?a przeznaczony do ciągnięcia dział, był napędzany prymitywną, dwucylindrową maszyną parową, która umożliwiała jego ruch z prędkością zaledwie 4 km/h.
Został on skonstruowany w 1829, właściwie była to udoskonalona wersja parowozów konstruowanych w poprzednich latach (pierwszą linię kolejowa George Stephenson uruchomił już w 1825).
W Rakiecie zastosowano wielorurowy kocioł, który znacznie poprawił jej osiągi.
Zbudowano ją głównie dla uczestnictwa w konkursie Rainhill Trials, którego zwycięska maszyna miała być używana przez kolej Liverpool ? Manchester.
Nadwozie ? część składowa pojazdu, ustawiona na podwoziu lub służąca do montażu jego elementów.
Nadwozie składa się ze struktury nośnej i karoserii (poszycia).
Istnieją też konstrukcje pośrednie ? nadwozie półniosące oraz samonośne z ramami częściowymi. Nadwozie, głównie zaś karoseria, okrywa mechanizmy pojazdu, przedział pasażerski lub towarowy oraz spełnia funkcje estetyczne.
W nadwoziach półniosących oraz samonośnych poszycie wraz z szybami może być włączone do przenoszenia obciążeń (poszycie pracujące).
Najbardziej uniwersalne są opony przejściowe.
Mogą być one zakładane na wiosnę i służyć nawet przez cały rok.Jednak mechanicy przekonują, że w razie nadejścia większych mrozów czy dużych upałów opony przejściowe mogą szybciej się ścierać.
Dlatego najlepiej jest zakładać na wiosnę opony letnie.Takie opony dobrze znoszą wysokie temperatury i mogą wówczas rozwijać spore prędkości.
Dlatego przed zimą powinno się zakładać opony zimowe.